SOWA OPAC : Gminna Biblioteka Publicznaw Nowym Targu z/s w Waksmundzie

44956

Książka

W koszyku

oceń

Prawiek i inne czasy / Olga Tokarczuk. - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 2019. - 301 stron ; 21 cm.

Autor

Tokarczuk Olga (1962- ). Autor

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Przemijanie Czas II wojna światowa (1939-1945) Rodzina, relacje międzyludzkie Realizm magiczny Śmierć Wieś Relacje międzyludzkie Prawiek (wieś fikcyjna)

Gatunek

Powieść

„Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk - to oniryczna wizja Prawieku - małego, samowystarczalnego wszechświata-miasteczka - zawieszonego w przestrzeni gdzieś między Taszowem a Kielcami. Poprzez szereg opowieści - poświęconych powiązanym ze sobą różnymi relacjami osobom lub miejscom - autorka wywołuje refleksje nad głębszym sensem historii i czasu.

"Prawiek i inne czasy" to książka opowiadająca o świecie, w którym wszystko przemija. Nic nie trwa wiecznie. Nawet sam Bóg się starzeje. Na początku poznajemy Genowefę, która prowadzi samotnie młyn. Jej mąż jest na wojnie, dlatego to ona zajmuje się utrzymaniem domu. Poznajemy także przystojnego Eliego, który zawraca w głowie Genowefie oraz Kłoskę, bardzo różniącą się od ludzi, którzy zamieszkują wieś, gdzie toczy się akcja powieści. Wkrótce powraca Michał, mąż Genowefy, i dostrzega swoją córkę, Misię. Poznajemy świat oczami dzieci, dorosłych i starców. Jesteśmy świadkami przemijającego wciąż świata. Chłoniemy ducha czasu.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Ludźmierz

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3 (1 egz.)

Ostrowsko

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca nagrody

Laureatka Literackiej Nagrody Nobla 2018.

Recenzje:

"Prawiek…" to uniwersalna opowieść o czasie, ludzkim przemijaniu i nieuchronnościach losu.
Akcja powieści rozgrywa się w wieku XX. To moment w historii świata z mnóstwem burzliwych lat.W tych trudnych realiach autorka osadziła losy pokoleń kilku rodzin zamieszkujących tytułowy Prawiek, wieś położoną gdzieś na kielecczyźnie. Główną bohaterką utworu jest niejaka Misia. Jej losy znane są czytelnikowi niemal od samego poczęcia. (...) Jej matka Genowefa podczas trwania I wojny światowej dzielnie radzi sobie sama z utrzymaniem młyna, w którym zostaje, gdy jej małżonka Michała zaciągnięto w szeregi. Genowefa wytrwała w swym oczekiwaniu na powrót Michała, choć nie było to wcale łatwe. W tych trudnych dla siebie chwilach pomagała też miejscowej prostytutce Kłosce. Kiedy ta z dnia na dzień coraz bardziej zdawała się popadać w jakiś obłęd.
Michał nad życie kocha swą córkę Misie i z trudem przychodzi mu pogodzenie się z faktem, że dziewczynka tak szybko dorasta. Misia dojrzewa, wchodzi w związek małżeński z Pawłem Boskim i opuszcza pełen ciepła dom rodzinny. Wkrótce potem rodzi im się pierwsze dziecko. Misia ma też brata Izydora. Izydor jest człowiekiem niepełnosprawnym intelektualnie. Postrzega świat nieco inaczej niż pozostali bohaterowie, ale mimo swej odmienności zdaje sobie całkiem nieźle radzić w swym dorosłym życiu.
Kluczową role w powieści odgrywa również postać pewnego dziedzica. Dziedzic jest człowiek z mnóstwem rozterek natury duchowej. Już od dłuższego czasu nie może sobie z nimi poradzić. Na jego przypadłość nie pomogły mu ani zagraniczne podróże, ani też liczne romanse. W końcu staje się „niewolnikiem” pewnej gry, dzięki której poddaje się głębokiej kontemplacji na temat przemijania, zmienności otaczającego go świata i nader szybko upływającego czasu.
„Prawiek i inne czasy” to fenomenalnie skonstruowana powieść obyczajowo-historyczna o nieco filozoficznym wydźwięku. Wszyscy przedstawieni w niej bohaterowie są równie ważni, jak opisywana przyroda, czy przedmioty ich otaczające. W każdym z nich tkwi pewien mistycyzm, szczypta magii, która sprawia, że fabuła tego utworu jest nieco odrealniona, ale zarazem zupełnie nic nie traci ze swej rzeczywistej poświaty. Losy poszczególnych postaci bardzo mocno ze sobą się zazębiają tworząc przecudną, wzruszającą opowieść. Opowieść rozciągniętą w czasie na prawie całe stulecie. Fabularnie nie ma w niej absolutnie żadnych niedomówień. Doskonały styl i język przepełniony finezyjnymi metaforami. Za to właśnie najbardziej cenię twórczość Olgi Tokarczuk. Za realizm magiczny jej prozy. Polecam lekturę.