SOWA OPAC : Gminna Biblioteka Publicznaw Nowym Targu z/s w Waksmundzie

Książka

W koszyku

oceń

Na wsi wesele : opowiadania / Maria Dąbrowska. - Wydanie I. - Warszawa : Książka i Wiedza, 1988. - 170, [5] stron ; 17 cm.

(Koliber, ISSN 0239-6882 ; 106)

Autor

Dąbrowska Maria (1889-1965) Autor

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Wsie Ślub i wesele Przeprowadzka II wojna światowa (1939-1945) Powstanie warszawskie (1944) Warszawa (woj. mazowieckie)

Gatunek

Opowiadania i nowele

Tytułowe „Na wsi wesele” opisuje szykowanie wesela Zuzi Jasnocianki i Cześka Rucińskiego. Jako że na wsiach obowiązuje zasada „zastaw się a postaw się”, nie ma mowy o tym, by było ono skromne. Rodziny panny młodej i pana młodego od dobrych kilku dni pilnie pracują nad przygotowaniem swoich i okolicznych domów na zbliżające się wesele i przyjazd gości. Dąbrowska bardzo umiejętnie uchwyciła tu i ukazała atmosferę zamieszania związanego ze zbliżającym się wydarzeniem, uchwyciła gwar i zapał ludzi pracujących przy przygotowywaniu domów na ugoszczenie rodziny, która zjechać mała z wielu miast i miejscowości. W dalszej części opowiadania autorka obrazowo ukazuje charaktery tychże gości, przytacza też rozmowy. Z drugiej strony - dokonuje próby podjęcia w literaturze tematów przemilczanych. W tym opowiadaniu opisuje, jak to Małgorzata „dopiero co go [Władka] widziała. Walił paskiem swoją małżonkę”[1]. Sytuację tę puentuje Józef Jasnota słowami: „- To nieprawda (...) W Polsce nikogo bić nie wolno”[2]. „W dalszym ciągu zmowa milczenia trwała nad słowem prawdy”[3]. „- A kto to robił, to został ukarany - (...) Władzio bił Krysię?! (...)To nieprawda!”[4] - mówi dalej Józef Jasnota. „- Może mi się po ciemku zdawało - szepce wylękniona Małgorzata. - Pewno to był kto inny...”[5]. Ukazane są tu też obawy ludu przed nadciągającymi zmianami społecznymi: „(...) czas jest jakiś niedobry. Wszyscy tacy się zrobili zdenerwowani, bojący. I żeby to złe ludzie tak się bały, ale nie, złe ludzie niczego się nie boją. Przecie tak zabijają, mordują, oszukują, kradną, jak jescze chyba nigdy nie bywało. Nawet i w gazetach o tym się czyta. A dobrzy ludzie to chodzą teraz tacy nieszczęśliwi albo się boją. Ludzie ludzi się teraz boją, a miało być nie tak... I tych spółdzielni to się też tak boją, jakby to była jaka choroba. Czemu to tak jest, żeby mi to kto wytłumaczył?”[6]. „Najdalsza droga” rozpoczyna się przeprowadzką bezrolnych fornali do Rusocina. Początkowo życie w nowym miejscu układa im się dobrze, po pewnym czasie dopadają ich jednak nieszczęścia - Julkę porzuca narzeczony, a na Kaczmarczyka pada oskarżenie o podpalenie pola pszenicy. Wskutek tych wydarzeń decydują się na wyjazd z miasta. W odjeździe, na wozie, towarzyszy im kot w worku, który... ma symbolizować wielką niewiadomą, jaką niesie z sobą ta daleka - najdalsza - droga. „Tu zaszła zmiana” to świadectwo przeżyć autorki, która cały okres międzywojenny, wybuch drugiej wojny światowej i powstanie warszawskie spędziła w Warszawie. To opowiadanie doczekało się ekranizacji - w roku 1979 powstał świetny monodram, który prezentowany był w telewizyjnym Teatrze Jednego Aktora. Wystąpiła w nim Antonina Gordon-Górecka.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Łopuszna